Są takie dni,kiedy czujemy,że wszystko się w nas kumuluje i w końcu pęka.Dziwne uczucie,bo przez ten cały czas udawało nam się udawać uczucia,chować nerwy teraz jest inaczej.Nie wiemy co mamy robić i po prostu zaczynamy krzyczeć,płakać,a najbliżsi tylko patrzą się na nas jak na upośledzoną osobę,która dostała nagłego napadu,zamiast nam pomóc.Nerwy puszczają,nie jest dobrze.Zauważyliśmy,że nie możesz dłużej udawać,tłumić w sobie swoich ran,tych uczuć,które są dla nas czymś najważniejszym w życiu.Chcemy się uwolnić,powiedzieć światu,że wcale nie jesteśmy cały czas szczęśliwi,nie wszystko nam się układa,że to wszystko to jeden wielki ... kamuflaż.Uciekamy od rzeczywistości,lecz wiemy,że od niej nie da się uciec,a tylko na chwilę schować się,gdzieś z dala od niej.Wiemy niestety,że musimy podjąć w naszym życiu decyzję,niby łatwą,ale zarazem trudną,czy chcemy,aby inni znali nasze uczucia,znali NAS.Wiadomo przecież,że,jeżeli zdecydujemy się na to drugie,nigdy nie będziemy mogli w pełni się przy kimś zachowywać i tylko od czasu do czasu schowamy się i wybuchniemy płaczem i krzykiem,który po kilku minutach nam minie.Czy to jest dobre rozwiązanie ? Wiadomo,że nie,a może kryjemy swoje uczucia,bo się czegoś boimy,boimy się tego,że może komuś nie spodoba się to co my czujemy,ale takie już jest życie,jeżeli chcemy,byś szczerzy wobec innych i przy tym sobą musimy stawić czoła wszystkiemu,nie kryć w sobie uczuć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz