Wydaje mi się,że każdy wie jak to jest bycie osobą samotną,kiedy ludzie w okół nas ignorują,przez co nie mamy nawet z kim o tym porozmawiać.Odczuwamy wtedy,że jesteśmy ciężarem dla naszych bliskich nam osób i czujemy się jakimś odłamkiem na Ziemi.Czasami tak nas to boli,że przechodzi przez naszą głowę myśl o tym,że tylko marnujemy ich cenny czas i chcemy od nich odejść.Prawda o problemach jest niestety taka,że nigdy one nie znikają,że zawsze będą naszą cząstką życia.Jedynym sposobem jest,albo zignorowanie go,albo zwalczenie,ale na pewno nie uciekanie od niego.Lepszą jednak metodą jest po prostu zignorowanie problemów,zwłaszcza tych,których waga nie jest duża.Może nie od razu pomoże ci to pozbycie się kłopotu,ale przynajmniej będziesz mniejszą wagę przywiązywał/a do tego problemu jak wtedy kiedy szukałeś/aś jakiegoś wyjścia z sytuacji.Wtedy tak naprawdę nie miałaś życia z którego mógłbyś/mogłabyś czerpać jakiekolwiek radości,przyjemność z życia,ponieważ tak bardzo przejmowałeś/aś się właśnie tym.Początki nie są łatwe,ale to właśnie one uczą nas tej wytrwałości.Ignorowanie tych kłopotów spowoduje,że po jakimś czasie,albo same się one rozwiążą,albo czas spowoduje,że z nimi wygrasz i zwalczysz je.Czasami potrzeba nam po prostu czasu,aby wszystko się rozwiązało.Wmawianie sobie,że ci się nie uda jest wcale nie potrzebne,a tylko może pogorszyć,a tego na pewno nie chcesz.Pamiętaj o tym,że zawsze jest tak,że jeśli gorzej miałeś/aś teraz,to lepiej będziesz mieć w przyszłości,tylko musisz w to po pierwsze uwierzyć,a po drugie nie poddawać się tylko,być wytrwałym,a wszystko się rozwiąże,poukłada tak,że,aż w to nie uwierzysz.
"Problemy powinny stanowić dodatek do życia, a nie całe życie."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz