Nasze życie podzielone jest na dwie strefy,strefę pogodną,radosną jak i strefę ponurą,smutną.Dzisiaj trochę o tej drugiej strefie tej strefie,która mniej nam się podoba.Każdy w swoim życiu płakał już z wielu powodów,śmierci,choroby,zerwaniu z bliską osobą kontaktu, nie powodzenia się w szkole/pracy i można było by tak wymieniać dalej.Zawsze jakoś po tym płaczu,albo lepiej się czujemy,albo mamy jeszcze gorszego doła.Nie wiemy jak mamy sobie z tym poradzić i często mamy wtedy myśli samobójcze,okaleczamy się,lub wyżywamy się na innych powodując u nich ból.Chcemy wtedy,żeby wszyscy wiedzieli jak to jest jak się cierpi,wszystko jest do dupy,wkurzamy się,czemu akurat My.Tak już jest i musimy się z tym pogodzić,przetrwać te dni,spróbować to naprawić,a jeśli się już nie da musimy z tym żyć,czy tego chcemy czy nie.Wtedy najlepsze jest jak mamy nam bliską osobę,która nas zna,aby mogła nas pocieszyć,poprawić humor,jeśli nie mamy takiej osoby,najlepiej udać się do psychologa,nie dlatego,że ześwirowaliśmy i jesteśmy nienormalni tylko,dlatego,że nie radzimy sobie z życiem,życiem,które jest bardzo cenne,każda jego minuta,sekunda jest ważna i My dobrze o tym wiemy,dlatego to nas bardzo dobija,że mając jedno życie,tracimy je na smutek,cierpienie,lecz nie wiemy jak mamy tego uniknąć,uciec.Po prostu się nie da.Dlatego spróbujmy być bohaterami własnego życia.Walczy o samych siebie,nawet kiedy jest strasznie źle.Walczymy całe życie,to nasze przeznaczenie,odpoczniemy sobie wtedy kiedy po raz ostatnim zamkniemy oczka,zanim to jednak nadejdzie,korzystajmy z życia pełną parą,i ratujmy te nasze smutki,cierpienia,bóle i próbujmy zamienić je w radość.
Dlaczego zamykamy nasze oczy kiedy odczuwamy ból? Kiedy się śmiejemy? A czemu kiedy płaczemy? A przy pocałunku czemu? Często jak marzymy też zamykamy oczy,dlaczego? No właśnie,czy to nie jest trochę dziwne.Nasze ciało już tak reaguje,chce się "schować" w sobie wtedy kiedy czuje coś mocno serduszkiem,a nie oczami.Nasz umysł chce zobaczyć coś co nie jest widoczne dla ludzi gołym okiem,czyli właśnie ten ból,smutek,miłość,marzenia,radość,dlatego zamykamy oczy wyobrażając sobie to wszystko,czasami zatapiając się w swoich myślach.Bo wiemy,że najpiękniejszych rzeczy(tak nawet ten płacz,smutek) nie możemy widzieć oczami,tylko czujemy to głęboko w naszym sercu.
